Usuwanie znamienia Suttona – czym jest pieprzyk z obwódką?

Znamię Suttona jest jednym z typów znamion barwnikowych. Charakterystyczna jest w jego wyglądzie delikatnie odbarwiona obwódka. Dlatego też ta zmiana skórna często nazywana jest pieprzykiem z obwódką lub aureolą. Występuje pojedynczo, nie w skupiskach, najczęściej zlokalizowana jest na tułowiu. Dotyczy głównie dzieci i młodzieży, czasami może samoistnie zniknąć z powierzchni skóry. Usuwanie znamienia Suttona nie zawsze jest konieczne.

W wielu przypadkach zaleca się jednak profilaktyczne usuwanie znamienia Suttona w celu uniknięcia jego rozrostu i zmiany w nowotwór. Tylko po takim zabiegu możliwe jest ponadto wykonanie badania histopatologicznego, potwierdzającego postawioną przez dermatologa diagnozę. Leczenie znamion jest szybkie i bezbolesne, a co najważniejsze – skuteczne. Zapewnia odpowiednią ochronę przed rozwojem groźnych chorób skóry, a zwłaszcza nowotworu złośliwego – czerniaka.

Znamię Suttona

Znamię Suttona nazywane jest przez diagnostów również znamieniem z odbarwieniem i bielactwem odśrodkowym nabytym. Specjaliści nie poznali dotychczas pełnej etiologii i mechanizmu powstawania tej określonej zmiany barwnikowej. Wiadomo, że jej powstawanie wiąże się z nadmierną ekspozycją ciała na promieniowanie ultrafioletowe, głównie pochodzące ze słońca. Oparzenie słoneczne sprzyja nadmiernemu nagromadzeniu limfocytów, w konsekwencji czego dochodzi do procesu niszczenia melanocytów. Uszkodzone komórki pigmentowe zmieniają swoją strukturę, wpływając bezpośrednio na wygląd skóry. W zapalnej odmianie zmiany skórnej usuwanie znamienia Suttona staje się koniecznością. Głównie ze względu na niebezpieczne dla zdrowych tkanek uszkodzenia gniazd melanocytów.

U kogo najczęściej rozwija się znamię Suttona?

Znamiona tego typu najczęściej pojawiają się u młodzieży w okresie dojrzewania. Średni wiek pacjentów ze znamieniem Suttona to 15 lat. Zmiana ta ma ponadto tendencję do występowania rodzinnego, predyspozycje genetyczne odgrywają zatem w jej przypadku istotną rolę. Nie ma znaczenia płeć pacjenta – nie jest ona decydującym czynnikiem ryzyka. Znamię Suttona występuje zarówno u dziewcząt, jak i u młodych chłopców. Ponieważ pojawienie się tego rodzaju znamienia zwykle wiąże się ze zmianami hormonalnymi zachodzącymi w organizmie, rzadko obserwuje się je u dorosłych. Jeżeli nagle występują, zwykle skłaniają pacjenta do wykonania dodatkowych laboratoryjnych badań diagnostycznych krwi w celu oznaczenia poziomu hormonów.

Diagnostyka znamion Suttona

Niepokojącym objawem, który powinien skłonić pacjenta w każdym wieku do wizyty kontrolnej lub diagnostycznej u dermatologa, jest fakt, że pieprzyk zmienił wygląd. Zwłaszcza gdy nagle stał się duży, szybko zmienił swój rozmiar, ma nieregularne brzegi, bardzo ciemny lub nawet czerwony kolor i nie jest symetryczny. Te cechy mogą bowiem świadczyć o rozwoju czerniaka skóry. Lekarz w celu diagnozy wykorzystuje badanie dermatoskopem, który w powiększeniu pokazuje wszystkie znamiona skórne, jakie chcemy poddać badaniu. Znamię Suttona bada się ponadto z wykorzystaniem światła lampy Wooda (kwarcowej), emitującego promienie UV. Jeśli mamy do czynienia z tym znamieniem, odbarwiona skóra ulega widocznemu nasileniu pod wpływem promieniowania.

Usuwanie znamienia Suttona

Usuwanie znamion najczęściej zalecane jest przez lekarzy z pobudek czysto medycznych i zdrowotnych. Pozbyć się należy każdej podejrzanej zmiany skórnej, co do której nie mamy pewności, czy jest zmianą o charakterze chorobowym. Drogę i metodę leczenia ustala wyłącznie lekarz, indywidualnie dla każdego pacjenta. Dokonuje tego na podstawie przeprowadzonej diagnostyki różnicowej. Znamię Suttona należy bowiem odróżnić od czerniaka z cechami regresji. W tym celu niezwykle istotny jest wywiad rodzinny ukierunkowany na obecność chorób skóry (znamion atypowych, nowotworów, bielactwa) oraz dokładne badanie obrazowe pacjenta.

W przypadku stwierdzenia zmiany o charakterze łagodnym usuwanie znamienia Suttona nie jest konieczne. Lekarz zaleca jedynie obserwację i wizyty kontrolne, które należy powtarzać co pół roku. Często taka zmiana znika samoistnie. W przypadku wątpliwości co do postawionego rozpoznania zaleca się zwykle chirurgiczne usuwanie znamion skórnych. Zwłaszcza gdy pojawi się zaczerwienienie, zaburzenie symetrii aureoli lub wytworzy się strup na powierzchni znamienia, koniecznie będzie je usunąć.

Przygotowanie i zabieg

Nie ma konieczności specjalnego przygotowywania się do zabiegu. Warto jedynie zadbać o własny komfort i higienę, a w tym celu umyć dokładnie miejsce, w którym znajduje się operowana zmiana skórna. Można ją usunąć chirurgicznie, radiochirurgicznie lub za pomocą lasera frakcyjnego CO2. Zabieg radiochirurgiczny odbywa się bez użycia skalpela, a więc i bez konieczności wykonywania nacięcia skóry. Po uprzednim jej znieczuleniu miejscowym, zmiany skórne są niejako wypalane, a następnie na powstałą ranę lekarz zakłada opatrunek. Rana goi się fizjologicznie i samoistnie. Nie ma tutaj potrzeby zakładania szwów.

Podobnie jest w przypadku zabiegu laserowego. Działanie lasera polega na wniknięciu wiązki CO2 do wody, która jest nieodłącznym elementem tkanki skórnej. To właśnie ona pochłania wiązkę lasera i ulega spaleniu lub usunięciu. Narośle skórne z wykorzystaniem lasera wycina się precyzyjnie i szybko oraz bezboleśnie. Metoda laserowa jest całkowicie bezkontaktowa i nieinwazyjna. Po zabiegu pozostaje na skórze niewielki dołek, a w nim tworzy się fizjologiczny strupek. Nie wolno go zrywać, rozdrapywać, nakładać kosmetyków. Bez względu na wybór metody leczenia, lekarz zawsze przygotowuje skórę pacjenta do bezpiecznego przeprowadzenia zabiegu.

W przypadku leczenia chirurgicznego lekarz znieczula pacjenta miejscowo, wstrzykując środek znieczulający w pobliże pola operacyjnego. Poraża w ten sposób najbliższe nerwy, odpowiedzialne za wrażenia czuciowe płynące ze znieczulonego miejsca. Dzięki temu pacjent nie  odczuwa bólu podczas zabiegu. Następnie przy użyciu skalpela znamię wycina się wraz z zachowaniem niewielkiego marginesu zdrowej tkanki. Zwykle jest to obszar odpowiadający szerokości 1-2 milimetrów. Tyle wystarczy, by zyskać pewność, że znamię usunięto w całości, a pobrany wycinek zostanie bez trudności zbadany pod mikroskopem. Ostatnim etapem zabiegu jest zaszycie rany z wykorzystaniem nici chirurgicznych.

Blizna i rekonwalescencja

Po upływie przynajmniej 10 dni należy zgłosić się do lekarza celem kontroli. Wtedy też dochodzi do ściągnięcia szwów, które na tym etapie gojenia się rany są już zbędne. Blizna po zabiegu chirurgicznego usunięcia znamienia Suttona jest bardzo mała i słabo widoczna. Odpowiednia dbałość o jej stan pomaga osiągnąć zadowalający efekt estetyczny. Często sama rana jest o wiele mniejsza, niż dotychczasowe znamię.

Nie powinno się stosować żadnych kosmetyków, domowych sposobów, naparów itp. bezpośrednio na ranę czy bliznę. Może to sprzyjać występowaniu zakażenia. Pielęgnacja rany opiera się wyłącznie na jej przemywaniu i częstej zmianie opatrunku na jałowy. Pacjent w okresie rekonwalescencji powinien unikać promieniowania UV, namaczania blizny oraz narażania na jej mechaniczne uszkodzenia.