Usuwanie znamion – znamię Beckera

Znamię Beckera to rodzaj zmiany skórnej, która może osiągnąć duże rozmiary. W związku z tym jej leczenie nie zawsze jest proste. Jednak, by odróżnić ten rodzaj znamienia od pozostałych zmian skórnych, nie wystarczy baczna obserwacja ciała. Powinno ono zostać gruntownie przebadane, zwłaszcza jeśli zajmuje znaczny obszar skóry.

Chociaż znamię Beckera zaliczane jest do nowotworów, zwykle nie jest niebezpieczne dla zdrowia pacjenta. Pojawia się najczęściej we wczesnym dzieciństwie lub jeszcze w życiu płodowym. To łagodna zmiana skórna, która stanowi swego rodzaju zaburzenie rozwojowe. Lekarze ciągle nie znają szczegółowej etiologii jej powstawania.

Znamię Beckera – obraz kliniczny

Często zastanawiamy się, jak odróżnić znamię od czerniaka. Znamię Beckera to zwykle ciemnobrązowa plama o nieregularnych kształtach, pokryta owłosieniem. Jej obrys może wzbudzać wiele wątpliwości i strachu. Często bowiem mówi się, że znakiem szczególnym nowotworu złośliwego skóry (czerniaka) jest właśnie nieregularny kształt i poszarpane brzegi. Dlatego też, by dokładnie ocenić charakter i rodzaj znamienia, konieczna jest wizyta u profesjonalisty.

Znamię Beckera jest widoczne na ciele pacjenta ze względu na swoje najczęstsze umiejscowienie. Zwykle powstaje na plecach, ramionach, klatce piersiowej. Częściej dotyka mężczyzn niż kobiety. U noworodków ten rodzaj znamienia jest najczęściej niewidoczny lub przybiera postać delikatnego przebarwienia. Typowy jest w jego przypadku ponadto objaw gęsiej skórki. Wokół tej zmiany skórnej widać grudki przymieszkowe, co wiąże się z nieprawidłową budową mięśni gładkich obecnych w okolicy znamienia Beckera.

Z biegiem lat zmiana ciemnieje. Staje się więc coraz bardziej widoczna. Przybiera coraz bardziej intensywną barwę, pojawia się na niej pierwsze owłosienie. Pacjent może ponadto zauważyć, że w okolicy znamienia występuje szczególnie nasilony trądzik.

Diagnostyka

Znamię Beckera rozpoznaje się zwykle w okresie letnim. Poprzez nadmierną ekspozycję na promienie słoneczne pacjent przyczynia się do stopniowego ciemnienia zmiany. W związku z tym zauważa on, że dotychczasowy pieprzyk zmienił wygląd. To z kolei wzbudza jego obawy i podejrzenia. W konsekwencji zwraca się o pomoc do specjalisty.

Dermatolog wykonuje badanie zwane dermatoskopią. Dzięki temu może obejrzeć znamię w powiększeniu i szczegółowo ocenić jego cechy. Wtedy też wyjaśniają się wszelkie wątpliwości: czy zmiany skórne to zwykłe pieprzyki, atypowe znamiona barwnikowe, znamię Beckera, a może czerniak. Choć ten rodzaj znamienia rzadko mylony jest z innymi zmianami skórnymi, warto zasięgnąć opinii specjalisty.

Niepokój pacjenta wzbudzają często dolegliwości całkowicie niezwiązane ze stanem jego skóry. Występowanie znamienia Beckera wiąże się z ryzykiem odczuwania objawów również ze strony układu kostnego czy ośrodkowego układu nerwowego. Możliwa jest również hipoplazja gruczołu piersiowego. Te dolegliwości nazywa się zespołem znamienia Beckera.

Leczenie

Zmiana nie ma charakteru złośliwego, ale nigdy nie zniknie samoistnie. Jej usunięcie jest zazwyczaj podyktowane kwestiami estetycznymi. Ponieważ znamię Beckera umiejscawia się w łatwo widocznych miejscach na ciele, może stanowić powód dyskomfortu kosmetycznego. Choć lekarze z reguły nie zalecają żadnego leczenia, możliwe jest usunięcie znamienia poprzez chirurgiczny zabieg. Aby poprawić komfort pacjenta i estetykę wyglądu znamienia proponuje się również skorzystanie z zabiegu depilacji lub epilacji owłosienia znajdującego się na znamieniu Beckera. Niebezpieczne może okazać się golenie miejsc, w których rosną te właśnie znamiona. Pacjent ryzykuje wtedy, że przypadkowo je uszkodzi.

Żadnych znamion nie powinno się wystawiać na działanie promieni słonecznych, zwłaszcza w nadmiarze. Podczas opalania warto zatem zakleić znamię specjalnym plastrem. Takie działanie uchroni pacjenta przed ciemnieniem zmiany skórnej.

Chirurgiczne usuwanie znamion skórnych

Lekarz może odmówić chirurgicznego usunięcia znamienia Beckera, jeśli  jego rozmiary są zbyt duże. Wtedy zaleca najczęściej preparaty wybielające skórę (zawierające hydrochinon). Jeżeli natomiast lekarz zakwalifikuje pacjenta do zabiegu, nie trzeba szczególnie się do niego przygotowywać. Wystarczy szczerość podczas wywiadu lekarskiego i spokój w trakcie zabiegu.

Chirurgiczne usuwanie znamion skórnych jest szybkie i bezbolesne. Wykonuje je chirurg w znieczuleniu miejscowym pacjenta. Tylko miejsce, z którego wycina się znamię, zostaje znieczulone. Następnie lekarz nacina powierzchnię skóry, wycinając znamię wraz z marginesem zdrowych tkanek. Dzięki takiemu działaniu minimalizuje on ryzyko odrośnięcia znamienia. Rana jest niewielka. Długość i szerokość nacięcia zależy od wielkości zmiany skórnej. Jednak zasklepione i zaszyte powłoki skórne tworzą po zabiegu zgrabną i niewielką bliznę. Z pewnością jest ona mniej widoczna niż samo znamię.

Odpowiednia dbałość o higienę i stan rany pozwala zmniejszyć jej rozmiar i widoczność. Codzienna zmiana opatrunku i przemywanie rany to absolutne minimum, o którym należy bezwzględnie pamiętać. Pielęgnacja rany zapobiega występowaniu groźnych dla zdrowia zakażeń. Pacjent może ponadto wykonywać delikatny masaż blizny (po wygojeniu się rany), co zapobiega powstaniu bliznowców i zrostów. Poradą w tej dziedzinie służy lekarz oraz fizjoterapeuci.