Ubezwłasnowolnienie alkoholika często nie tylko wydaje się, a jest jedyną możliwością skierowania go na odwyk. Choroba alkoholowa jest chronicznym zaburzeniem, z którego nie wychodzi się samodzielnie. Do wyzdrowienia konieczna jest współpraca chorego oraz terapeuty. Wraz z rozwojem uzależnienia, jego objawy się nasilają, co stopniowo utrudnia wyjście z nałogu. Jest to jednak możliwe na każdym etapie zaawansowania choroby.
Minimalne chęci i motywacja, jakie wykazuje alkoholik w walce z uzależnieniem, są ogromnym krokiem do sukcesu, czyli życia w trzeźwości. Niekiedy jednak zdarza się tak, że uzależniony nie jest w stanie samodzielnie zdecydować się na rozpoczęcie leczenia. Gdy jego stan jest zły, a on sam zachowuje się w sposób skrajnie nieakceptowalny społecznie, jedynym rozwiązaniem jest ubezwłasnowolnienie alkoholika.
Spis treści:
Motywacja do przerwania choroby alkoholowej
Alkoholizm w rodzinie może doprowadzić do wielu tragedii i wystąpienia sytuacji zagrażających nie tylko zdrowiu i życiu alkoholika, ale również jego najbliższych. Ponieważ osoby uzależnione często przejawiają destrukcyjne i autodestrukcyjne zachowania, dłuższe przebywanie z nimi w bliskości może stać się traumatyczne. Dotyczy to zwłaszcza relacji z najmłodszymi członkami rodziny. Dzieci, jako bierni obserwatorzy, nie rozumieją, dlaczego alkoholik jest agresywny. Zachowanie nałogowca wzbudza w nich strach, lęk i panikę, może przyczynić się nawet do wystąpienia zespołu stresu pourazowego. Dzieci przebywające długotrwale z uzależnionym od alkoholu rodzicem często chorują w dorosłości na syndrom DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików). Ponadto predyspozycje genetyczne nadal podawane są przez badaczy jako główne czynniki ryzyka uzależnienia od alkoholu. Aby zapobiec tym konsekwencjom, niezwykle istotna jest motywacja alkoholika do zmian i podjęcia terapii. Gdy wszelkie inne sposoby nie działają, konieczne może stać się ubezwłasnowolnienie alkoholika.
Zatem, jak pomóc alkoholikowi? Najlepiej i najprościej zacząć od rozmowy. Po wysłaniu wniosku o skierowanie chorego na przymusową terapię alkoholizmu urzędnicy kontaktują się z nim najpierw w celu weryfikacji informacji. Podejmują kilka prób negocjacji oraz mediacji. Jeśli nie uda się im przekonać nałogowca do poddania się leczeniu w sposób dobrowolny, wniosek rozpatruje się niemal natychmiastowo. Ostatecznie to sąd podejmuje decyzję co do dalszych losów chorego.
Ubezwłasnowolnienie alkoholika
W świetle prawa obowiązującego w Polsce leczenie odwykowe jest dobrowolne i alkoholik zwykle sam świadomie poddaje się oddziaływaniom terapeutycznym. Istnieją jednak przypadki, w których zmuszenie chorego do poddania się leczeniu jest konieczne, by zadbać nie tylko o jego bezpieczeństwo, ale również osób w jego otoczeniu. Aby ubezwłasnowolnienie alkoholika i wysłanie go na przymusową terapię było możliwe, konieczne jest zaistnienie społecznych i medycznych przesłanek do tego działania.
Podstawą prawną do możliwości ubezwłasnowolnienia alkoholika jest treść Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, pochodzącej z 1982 r. Opisuje ona bowiem wyjątki od reguły dobrowolnego poddania się leczeniu. Według zapisów ustawy alkoholika można skierować na przymusowe leczenie alkoholowe tylko w określonych przypadkach. Gdy uzależnienie powoduje rozpad życia rodzinnego, demoralizację małoletnich, zakłóca spokój i mir domowy, porządek publiczny czy naraża na straty pracodawcę chorego. Również kiedy osoba uzależniona stwarza wyraźne zagrożenie dla członków swojej rodziny lub najbliższych osób oraz siebie samej, najczęściej kierowana jest na przymusowy odwyk.
Częściowe ubezwłasnowolnienie alkoholika można zastosować, gdy nie jest on w stanie samodzielnie podejmować wielu decyzji. Może również podejmować decyzje skrajnie niebezpieczne i nieodpowiedzialne, głównie narażające na straty materialne i intelektualne.
Wniosek o przymusowe leczenie odwykowe
Ponieważ skierowanie alkoholika na przymusowy detoks alkoholowy pozostaje w decyzji sądu, konieczne jest zgłoszenie się o tę możliwość z odpowiednim wnioskiem. To sąd orzeka zatem o zobowiązaniu alkoholika do podjęcia terapii w ośrodku zamkniętym, otwartym lub półotwartym. Może nawet zasądzić ubezwłasnowolnienie alkoholika, co pozwala osobom najbliższym skierować chorego na leczenie wbrew jego woli.
Odpowiedni wniosek mogą złożyć do sądu członkowie najbliższej rodziny uzależnionego. Zwykle są to współmałżonkowie, rodzice, dzieci lub rodzeństwo chorego. W przypadkach niektórych chorych wniosek może złożyć każda osoba, która dostrzega destrukcyjny wpływ alkoholu na uzależnionego i osoby przebywające w jego otoczeniu. W dokumencie powinno się zawrzeć wszelkie niezbędne i szczegółowe informacje o zachowaniu alkoholika, poparte przykładami i dowodami. Te argumenty są bowiem podstawą do przekonania sądu o własnych racjach wnioskodawcy. Wniosek adresuje się do ośrodka opieki społecznej lub komisji rozwiązywania problemów alkoholowych istniejących w ośrodkach.
Skuteczność i bezpieczeństwo
Niezależnie od przyczyny alkoholizmu, zawsze jest to choroba złożona, a co za tym idzie, trudna w terapii i leczeniu. Jednak nawet przy zastosowaniu przymusu, leczenie odwykowe wymaga nie lada zaangażowania i silnej woli alkoholika. Dlatego też jego skuteczność nie może być negowana. Proces leczenia wygląda podobnie, bez względu na fakt czy alkoholik sam zgłosił się po pomoc, czy skierowano go na terapię jako ubezwłasnowolnionego. Choć zwykle jest to wyjście ostateczne, często staje się początkiem lepszej drogi. Prowadzi do przerwania ciągu alkoholowego, co staje się doskonałą okazją do świadomych wyborów i decyzji podejmowanych przez alkoholika. Dzięki kompleksowej terapii alkoholizmu możliwe jest nawet wzbudzenie odpowiednio silnej motywacji wewnętrznej do trwania w abstynencji. Potrzebne są jednak do tego takie elementy oddziaływania jak detoks alkoholowy, terapia awersyjna czy psychoterapia alkoholizmu.
Zostaw swój komentarz