Zbyt częste spożywanie alkoholu etylowego może prowadzić do rozwoju uzależnienia. Alkoholizm to choroba złożona, której leczenie wymaga wieloetapowych oddziaływań terapeutycznych. Jest bowiem skomplikowane i zawiłe. Wymaga ponadto wiele motywacji i samozaparcia ze strony osoby uzależnionej i jej najbliższych. Rola rodziny w leczeniu uzależnienia jest niezwykle istotna. Choć jej członkowie mogą nie zdawać sobie z tego sprawy, w wielu przypadkach kształtują tok myślenia uzależnionego i wspomagają wzbudzić oraz wzmocnić jego motywację do działania. Warto jednak pamiętać, że wielu bliskich chorych cierpi z powodu współuzależnienia, błędnie pojmując wsparcie i pomoc, którą powinni okazywać.
Istotne jest zatem, by rola rodziny w leczeniu uzależnienia została podkreślona przede wszystkim przez specjalistów. Wyłącznie podczas spotkań terapeutycznych najbliżsi osoby chorej są w stanie poznać mechanizmy psychiczne rządzące jego codziennością. Uzależnienie od alkoholu podporządkowuje bowiem całą rzeczywistość i codzienność członków rodziny jednemu celowi – spożywaniu coraz większych dawek alkoholu etylowego w coraz wyższej częstotliwości. W obliczu tego wyzwania partnerzy, współmałżonkowie, dzieci oraz rodzice osób uzależnionych reprezentują zwykle dwie postawy. Motywują chorego do rozpoczęcia terapii, zwracając uwagę na jego patologiczne zachowania lub zaprzeczają istnieniu problemu choroby alkoholowej w swojej społeczności.
Spis treści:
Rola rodziny w leczeniu uzależnienia – rozpoczęcie terapii
Wsparcie w leczeniu alkoholizmu jest szczególnie istotne na początku drogi uzależnionego do trzeźwości. Początkowe etapy leczenia są trudne ze względu na konieczność przerwania ciągu alkoholowego. By podjąć się dalszego leczenia, chory musi pozostawać w stanie trzeźwości przez dłuższy okres. Odstawienie substancji odurzającej najskuteczniejsze jest przy pomocy i ze wsparciem specjalistów. Dokonuje się tego podczas odtrucia alkoholowego, czyli detoksykacji. Gdy alkoholik nie chce się leczyć, w świetle polskich przepisów prawa możliwa jest przymusowa terapia choroby alkoholowej. Alkoholizm w rodzinie i życie z alkoholikiem wpływa bowiem na wszystkich członków rodziny jako małej społeczności. Degeneracja społeczna, niekorzystny przykład wzorca zachowania, a nawet przemoc (psychiczna i fizyczna) – to tylko niektóre z elementów codzienności najbliższych osób uzależnionych.
Rola rodziny w leczeniu uzależnienia nie powinna się jednak ograniczać do samej rozmowy o leczeniu lub zmuszenia chorego do rozpoczęcia terapii. By uzyskać stałe efekty lecznicze, konieczna jest stała motywacja chorego do działania. Gdy widać pierwsze efekty i uzależniony trwa w trzeźwości, najbliżsi doceniają możliwości rozpoczęcia nowego życia, jakie daje terapia uzależnienia.
Rola rodziny w utrzymaniu stałej abstynencji osoby uzależnionej
Po detoksykacji alkoholowej konieczne jest utrzymanie długotrwałej abstynencji od alkoholu. Dla chorego to trudne, zwłaszcza ze względu na pojawiające się po odstawieniu substancji odurzającej objawy Alkoholowego Zespołu Abstynencyjnego. Bliscy osoby uzależnionej muszą przygotować się na występowanie głodów alkoholowych i innych negatywnych konsekwencji procesu trzeźwienia. Wśród najczęstszych dolegliwości odstawiennych, popychających uzależnionych ponownie w sidła uzależnienia, należą: bóle i zawroty głowy, nudności, wymioty, nadpotliwość, drżenie mięśni, stany lękowe, depresja, apatia lub nadaktywność z agresją.
Od wytrwania w tym etapie leczenia zależy powodzenie dalszej terapii. Zaleca się, by chorzy nie byli pozostawieni sami sobie i zdani jedynie na wsparcie rodziny czy najbliższych. W procesie leczenia choroby alkoholowej na każdym etapie uzależnienia istotna jest pomoc specjalistów. Po przerwaniu ciągu alkoholowego zalecają oni korzystanie z psychoterapii alkoholizmu. Dla niektórych pacjentów pomocne okazują się ponadto awersyjne, farmakologiczne metody wspierania leczenia problemu alkoholowego. Wśród nich najpopularniejsza jest wszywka alkoholowa, czyli Esperal.
Jak rodzina może pomóc osobie uzależnionej? Wsparcie rodziny w unikaniu sytuacji wyzwalających nałóg
Czy z nałogu alkoholowego da się wyjść bez wsparcia najbliższych? Wydaje się, że w przebiegu leczenia ich pomoc jest nieoceniona. Świadomość chorego, że w procesie terapeutycznym ma on wsparcie najbliższych, stanowi dla niego dodatkową siłę i motywację do działania i powrotu do zdrowia. Dzięki temu uzależniony nie czuje się samotny w potrzebie, gdyż ma wokół siebie kochające osoby, Czasami może okazać się, że uzależniony będzie zmuszony udać się do zamkniętego ośrodka terapii uzależnień. Należy zatem przygotować się na trudne chwile, związane z leczeniem choroby alkoholowej i długotrwałym procesem wyjścia z nałogu. Warto dowiedzieć się jak najwięcej o tzw. wyzwalaczach głodu alkoholowego oraz objawach ewentualnych nawrotów choroby, by móc jak najszybciej pomóc choremu w potrzebie.
Jaka jest dodatkowa rola rodziny w leczeniu uzależnienia? Uzależniony najczęściej szuka okazji do spożywania coraz większych ilości alkoholu. Tak wpada w mechanizm uzależnienia i nieprzerwanych ciągów alkoholowych. Wsparcie rodziny i najbliższych w terapii może zatem polegać również na ograniczaniu możliwości ponownego sięgnięcia po alkohol przez uzależnionego. Należy zatem unikać sytuacji, miejsc, osób i okoliczności, które mogłyby skojarzyć się z dotychczasowym nałogiem. Sami chorzy często nie chcą unikać wyzwalaczy, gdyż pragną zachować pozory normalności. Oczywiście wszystkich ryzykownych sytuacji i zachowań nie da się uniknąć. Alkohol jest bowiem nieodłącznym elementem rzeczywistości – widzimy go chociażby w sklepach podczas codziennych zakupów czy nawet w restauracjach. Szczególnie trudne jest dla uzależnionych unikanie wyzwalaczy emocjonalnych. Dotychczas rozładowywali oni emocje za pomocą alkoholu etylowego. Podczas terapii ich zachowanie zmienia się stopniowo. Patologiczne wzorce przekształcają się w te prawidłowe, a trzeźwienie opiera się na porządkowaniu życia i programowaniu go na nowo.
Rola rodziny w leczeniu uzależnienia a współuzależnienie – konsekwencje choroby alkoholowej
Gdy mowa o konsekwencjach choroby alkoholowej, na pierwszym miejscu podaje się zwykle te z nich, które dotyczą samej osoby uzależnionej. Nadużywanie substancji odurzającej powoduje poważne problemy zdrowotne – zarówno w sferze fizycznej, jak i psychicznej. Toksyny zawarte w alkoholu oraz stanowiące półprodukty jego metabolizmu w ludzkim organizmie negatywnie wpływają na stan i funkcjonowanie niemal wszystkich narządów i układów. Upośledzają pracę żołądka, nerek, trzustki, serca czy mózgu. Gołym okiem dla osób postronnych widoczny jest m.in. wpływ alkoholu na twarz czy funkcjonowanie całego układu nerwowego. Skutków spożycia alkoholu doświadczają jednak nie tylko sami uzależnieni.
W procesie wychodzenia z nałogu istotne jest objęcie terapią również tych osób, które cierpią z powodu współuzależnienia. Powinny one szukać pomocy w specjalistycznych ośrodkach leczenia uzależnienia. Korzystanie z profesjonalnej pomocy pozwala uniknąć długotrwałych konsekwencji przebywania i współżycia w rodzinie z osobami pozostającymi pod wpływem środka uzależniającego. Rodzina i przyjaciele muszą zrozumieć, że znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka rozwoju takich schorzeń jak m.in. depresja, syndrom DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików), zaburzenia psychiczne i nałogi. Proces zdrowienia jest długotrwały również dla osób współuzależnionych i polega głównie na uczestnictwie w psychoterapii (zarówno terapii indywidualnej, jak i grupowej).
Zostaw swój komentarz