Według danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) alkoholizm stanowi schorzenie natury cywilizacyjnej. Co roku dosięga coraz większą liczbę osób w różnym wieku, niezależnie od płci, pochodzenia i statusu społecznego. Alkohol jest stałym elementem naszej kultury i codziennego życia. Obecny jest na stole przy większości okazji towarzyskich, sprawiając, że styczność z nim mamy już od najmłodszych lat. Osoba uzależniona od alkoholu pozostaje alkoholikiem do końca życia. Nie jest możliwe jej wyleczenie, ale może ona pozostać trzeźwa, utrzymując długotrwałą abstynencję. Dla wielu pacjentów zastanawiająca jest kwestia, czy możliwe jest picie kontrolowane, podczas którego samodzielnie decydują oni o ilości i częstotliwości wypijanej używki. Pamiętać należy jednak o tym, że uzależnienie to schorzenie natury psychosomatycznej. Przejmuje zatem kontrolę nad życiem osoby uzależnionej, w związku z czym niemożliwe jest jej odzyskanie w towarzystwie trunku.
Picie kontrolowane nie jest możliwe dla osób, które zmagały i nadal zmagają się z uzależnieniem od alkoholu i jego konsekwencjami. Z podejściem tym wiąże się bowiem zbyt wysokie ryzyko wystąpienia nawrotu choroby alkoholowej, trudnego do zatrzymania. Stosowanie zasady ograniczenia picia trunków alkoholowych możliwe jest jedynie w stosunku do osób zdrowych. Warto mieć na uwadze, że nałóg może jednak dotknąć każdego, nawet jeżeli wydaje nam się, że panujemy nad ilością i częstotliwością spożywanej substancji odurzającej.
Spis treści:
Picie kontrolowane – czym jest i czy ma sens?
Picie kontrolowane to świadome podejście do konsumpcji alkoholu. Zakłada zmniejszenie jego spożywanej ilości i ustalenie konkretnych zasad określających okoliczności raczenia się trunkiem. W teorii zadanie to wydaje się stosunkowo proste. Wiele jednak zmienia się wówczas, gdy plany trzeba wdrożyć w życie. Panowanie nad wypijanym alkoholem stanowi duże wyzwanie, zwłaszcza dla osób mających trudności z popadaniem w nałogi. Wiele z nich nie potrafi nie tylko przestrzegać granic, ale nawet ich zdecydowanie ustalić. Osoby zdrowe potrafią z kolei przewidzieć konsekwencje nadmiernego spożywania alkoholu. Z tego względu decydują się na ograniczenie jego ilości i piją w sposób kontrolowany, ograniczając ryzyko zatrucia alkoholem etylowym i wystąpienia tzw. syndromu dnia poprzedniego, czyli popularnego kaca.
Picie ryzykowne a picie kontrolowane
Jeżeli mowa o osobach uzależnionych, znacznie częściej dotyka ich zjawisko picia ryzykownego niż picie kontrolowane. Zwłaszcza na początku swojego uzależnienia poszukują one bowiem coraz częstszych okazji do spożycia substancji odurzającej w coraz większych dawkach. Picie alkoholu stopniowo staje się dla nich metodą niwelowania nadmiernego stresu i walki z nieprzyjemnymi emocjami. Daje szybkie uczucie odprężenia i relaksu. Osoba uzależniona ma poczucie złudnego radzenia sobie z własnymi trudnościami, nie zdając sobie jednocześnie sprawy z ogromnej wagi szkód, jakie wyrządza własnemu organizmowi, nadużywając alkoholu. Z czasem picie ryzykowne przekształca się w nałogowe spożywanie alkoholu. Osoba uzależniona pije w samotności, ukrywa się, zaprzecza istnieniu trudności, zaniedbuje obowiązki zawodowe i osobiste. Stopniowo wycofuje się z aktywności w życiu własnych społeczności. Rozwijają się u niej kolejne fazy uzależnienia od alkoholu (przewlekła oraz krytyczna), charakteryzujące się trwaniem w długich ciągach alkoholowych.
Czy osoba uzależniona może kontrolować ilość wypijanego alkoholu?
Zachowania alkoholika nie da się kontrolować bez pomocy specjalistów i wsparcia okazywanego podczas kompleksowej terapii choroby alkoholowej. Nie istnieje bowiem bezpieczna dawka alkoholu, którą mógłby on wypić bez żadnych konsekwencji. Długotrwałe spożywanie alkoholu wywiera szkodliwy wpływ na funkcjonowanie wszystkich narządów i układów organizmu człowieka. Upośledza sposób działania serca, nerek, wątroby, żołądka, trzustki oraz całego układu nerwowego (również mózgu). Toksyny zawarte w etanolu przyczyniają się do powstawania w organizmie szeregu zmian metabolicznych i biochemicznych. U uzależnionego zwiększa się ponadto tolerancja na alkohol. Jest on w stanie wypić coraz więcej, bez ryzyka odczuwania nieprzyjemnych objawów zatrucia alkoholowego.
Abstynencja – pożądany efekt kompleksowej terapii choroby alkoholowej
Nawet małe piwo lub słaby drink może wywołać u osoby uzależnionej silne, wręcz niepohamowane pragnienie dalszego picia alkoholu. Takie działanie prowadzi z kolei zazwyczaj do utraty kontroli nad alkoholem i powrotem do trwania w ciągach alkoholowych. Nawrót uzależnienia jest możliwy i niebezpieczny nawet po upływie kilku lat od momentu odstawienia substancji odurzającej. Żadna ilość alkoholu nie jest wskazana dla osoby trwającej w terapii choroby alkoholowej. Powinna ona zatem zaakceptować swoją chorobę i wynikające z niej ograniczenia. Warto chronić ciężko wypracowaną trzeźwość, umożliwiając organizmowi pełną regenerację i życie w zdrowej trzeźwości. Najlepszym rozwiązaniem dla osób uzależnionych jest zatem utrzymywanie stałej abstynencji alkoholowej.
Wyjście z uzależnienia możliwe jest jedynie po przerwaniu ciągu alkoholowego. Zwykle odstawienie substancji odurzającej następuje w pierwszym etapie kompleksowego odtrucia alkoholowego. Przebiega ono z udziałem i przy wsparciu doświadczonych specjalistów. Ponieważ organizm przyzwyczaja się do stałej obecności toksyn poalkoholowych, brak etanolu w organizmie spotyka się z nagłą reakcją. Lekarze czuwają nad tym, by objawy Alkoholowego Zespołu Abstynencyjnego nie były intensywne, co mogłoby narazić uzależnionego na nawrót choroby alkoholowej. Celem terapii jest natomiast stała abstynencja. Kontrolowane picie uzależnionego nie jest postrzegane w kategoriach sukcesu terapeutycznego.
Co robić w przypadku głodu alkoholowego? Jakie rozwiązania proponować choremu?
Tylko podczas kompleksowego leczenia alkoholizmu możliwa jest redukcja szkód powstałych w organizmie w wyniku nadmiernego spożycia alkoholu etylowego. Podczas leczenia uzależnień lekarze dokładają wszelkich starań, by ograniczyć objawy abstynencyjne i niwelować obecność tzw. wyzwalaczy głodu alkoholowego. Osoba uzależniona zwykle nie jest bowiem w stanie samodzielnie panować nad okolicznościami, skłaniającymi ją do sięgania po kolejne kieliszki trunku. Nawet samodzielnie przerywając ciąg alkoholowy, zwykle wraca do uzależnienia, gdy nie może poradzić sobie z uciążliwymi objawami abstynencyjnymi.
Z pomocą uzależnionym przychodzą lekarze. Odrzucają picie kontrolowane, rekomendując utrzymywanie abstynencji alkoholowej pacjenta. Podczas odtrucia alkoholowego pomagają przywrócić równowagę jego organizmu, przyspieszają proces trzeźwienia i wydalania toksyn z ustroju. W trwaniu w trzeźwości pomagają uzależnionemu również inne elementy kompleksowej terapii choroby alkoholowej. To przede wszystkim psychoterapia alkoholizmu, która może przybierać formę indywidualną oraz grupową (spotkań AA – Anonimowych Alkoholików). Jako wsparcie terapii uzależnienia terapeuci polecają również Esperal. To farmakologiczny sposób wzmocnienia motywacji pacjenta do pełnej abstynencji. Nie jest to metoda leczenia samodzielnego, ale dla osób pijących stanowi dodatkowy sposób walki z uzależnieniem i chęcią sięgnięcia po alkohol.
Zostaw swój komentarz