Alkoholizm jest chroniczną chorobą o charakterze psychosomatycznym. Nadużywając alkoholu etylowego, człowiek stopniowo przyzwyczaja się do jego wpływu na swój organizm. Zwiększa się jego tolerancja na alkohol, poszukuje on coraz to nowych okazji do picia trunku, traci kontrolę nad ilością i częstotliwością wypijanego etanolu. Substancja toksyczna wpływa natomiast szkodliwie na funkcjonowanie całego organizmu. Upośledza współpracę narządów i układów. Jedną z konsekwencji długotrwałego picia jest miopatia alkoholowa, objawiająca się zanikiem mięśni.
Zanik mięśni ma charakter postępujący wraz z rozwojem uzależnienia alkoholowego i upływem czasu. Miopatia alkoholowa jest zatem schorzeniem złożonym w swej etiologii i przebiegu. Pojawia się po dłuższym spożywaniu alkoholu etylowego, jednak mechanizm jej powstawania nie został do końca wyjaśniony. Nie dotyka bowiem każdego uzależnionego, a jej nasilenie jest różnorodne i zależy głównie od stopnia uzależnienia alkoholowego i przebiegu nałogu.
Spis treści:
Czym jest miopatia alkoholowa?
Miopatia alkoholowa to określenie zaniku mięśni, do jakiego dochodzi pod wpływem działania toksyn zawartych w alkoholu etylowym, dostarczanym w sposób nieprzerwany do organizmu uzależnionego chorego. Wyraźniejsze zaniki mięśniowe dotyczą przede wszystkim mięśni proksymalnych kończyn – ud i ramion. U chorych często współistnieje również kardiomiopatia i polineuropatia alkoholowa. Proces chorobowy zlokalizowany jest w mięśniu. Rozróżnia się postać ostrą miopatii alkoholowej, charakteryzującą się bolesnym i krótkotrwałym skurczem mięśni kończyn oraz postać przewlekłą miopatii alkoholowej z osłabieniem siły mięśniowej i bólami lub obrzękami mięśni.
Miopatia alkoholowa – jak się objawia?
Osłabienie mięśni, ich ból, tkliwość i obrzęk – to główne dolegliwości, za pośrednictwem których objawia się miopatia alkoholowa. Wynikają one z powolnego zaniku struktur mięśniowych. W związku z tym u osoby uzależnionej stopniowo pojawiają się znaczne trudności ze zmianą pozycji, np. z siedzącej na stojącą i odwrotnie. W przypadku stwierdzonej miopatii alkoholowej i po jej leczeniu nawrót schorzenia może być widoczny ze zdwojoną siłą nawet w przypadku jednorazowego, okazjonalnego, ale poważnego nadużycia alkoholu etylowego. Wówczas pacjent odczuwa ostry zespół dolegliwości z widocznymi fascykulacjami, czyli skurczami wybranych grup włókien mięśniowych. Ból mięśni po alkoholu może okazać się szczególnie dokuczliwy w porze nocnej.
Leczenie miopatii alkoholowej – terapia i abstynencja
Ograniczenie konsekwencji długotrwałego nadużywania alkoholu etylowego jest możliwe jedynie z pomocą specjalistów. Miopatia alkoholowa podlega leczeniu, podobnie jak uzależnienie od alkoholu. Po zauważeniu pierwszych niepokojących objawów pacjent powinien niezwłocznie zgłosić się do specjalisty. W przypadku osób uzależnionych nieleczących się specjalistycznie zwykle jest nim lekarz internista. Kieruje on chorego następnie do specjalistycznego ośrodka leczenia uzależnień, gdzie swoją opieką obejmują go psychiatrzy, psychoterapeuci i psycholodzy. W przypadku miopatii alkoholowej konieczne jest przerwanie ciągu alkoholowego. W ten sposób ogranicza się również szkodliwy wpływ alkoholu na mózg. Toksyny uszkadzają bowiem nie tylko struktury mięśniowe w organizmie człowieka. Upośledzają funkcjonowanie układu nerwowego, zwiększając ryzyko wystąpienia padaczki alkoholowej i zaników pamięci, a nawet utraty świadomości.
Leczenie uzależnienia od alkoholu i skuteczne ograniczenie objawów miopatii alkoholowej
W procesie leczniczo-terapeutycznym konieczne jest zastosowanie detoksu alkoholowego w formie powszechnego odtrucia i psychoterapii alkoholizmu. By objawy miopatii alkoholowej nie nawracały, konieczne jest jednak długotrwałe utrzymanie abstynencji i powstrzymywanie się od sięgania po kieliszek. Pomocne w osiągnięciu tego celu okazują się farmakologiczne metody wspomagania terapii choroby alkoholowej. Wśród nich najpopularniejsza jest wszywka alkoholowa.
Zostaw swój komentarz