Czym są i jak leczyć naczyniaki?

Każdy człowiek ma na powierzchni swojej skóry przynajmniej kilka zmian. Pieprzyki, naczyniaki, włókniaki, brodawczaki, kaszaki, ropnie – to tylko niektóre z tych, z którymi możemy mieć na co dzień do czynienia. Jednymi z najczęściej spotykanych zmian rozrostowych u ludzi są naczyniaki. Często pojawiają się już w okresie niemowlęcym, zwykle na skórze, ale mogą również dotyczyć narządów wewnętrznych. Jak leczyć naczyniaki i jak je rozpoznać? Odpowiadamy.

Samodzielnie trudno jest rozpoznać, z jaką zmianą skórną mamy do czynienia. Ich etiologia jest złożona głównie ze względu na różnorodność zmian i czynników ryzyka ich powstawania. Obecność niektórych z nich warunkowana jest nawet genetycznie. Kompleksową odpowiedź na pytanie, jak leczyć naczyniaki może dać nam jedynie lekarz specjalista. W celu postawienia trafnej diagnozy i uzyskania odpowiednich zaleceń powinniśmy udać się zatem do dermatologa.

Naczyniak

Naczyniak należy do grona zmian nowotworowych. Wywołuje go nadmierny rozrost komórek śródbłonka naczyń krwionośnych. Naczyniaki możemy podzielić na powierzchniowe i wewnętrzne. Te pierwsze występują na powierzchni ciała, a drugie wewnątrz organizmu. Zwykle mają charakter łagodny, co nie znaczy, że pacjent nie musi wiedzieć, jak leczyć naczyniaki. Zwłaszcza że naczyniaki ulokowane wewnątrz organizmu najczęściej nie dają żadnych objawów. O ile naczyniaki powierzchniowe jesteśmy w stanie zauważyć na swoim ciele, o tyle wewnętrzne są widoczne jedynie dzięki wykorzystaniu specjalistycznych badań diagnostycznych (zwłaszcza USG). Dlatego też zazwyczaj wykrywa się je przypadkowo. Rzadkie są symptomy obecności naczyniaka, takie jak gorączka czy ból.

Naczyniaki mogą być ponadto płaskie, jamiste lub gwiaździste. Ich struktura może być zatem różnorodna – od płaskich plamek o nieregularnych kształtach, poprzez jamy wypełnione krwią aż do guzków. Pierwszy typ naczyniaka zwykle występuje u najmłodszych pacjentów, najczęściej jest widoczny u dzieci już w momencie narodzin. Pozostałe mogą pojawić się praktycznie w każdym wieku, pojedynczo lub w skupiskach.

Jak leczyć naczyniaki?

Przyczyny powstawania naczyniaków obecnie nie są do końca znane. W większości przypadków podejrzewa się, że mają podłoże genetyczne. Częściej występują one u kobiet i u dzieci przedwcześnie urodzonych. Mogą być również objawem występowania niektórych chorób lub stanów zaburzeń hormonalnych w organizmie (ciąża, choroby tarczycy) oraz wynikiem stosowania doustnych środków antykoncepcyjnych. Jakiekolwiek wątpliwości co do stanu zdrowia pacjenta powinny go zatem zawsze skłonić do wizyty u specjalisty. Diagnostyka naczyniaków nie jest skomplikowana. W przypadku powierzchniowych zmian dermatolog jest w stanie ocenić ich charakter na podstawie badania dermatoskopem. W niektórych przypadkach może stać się konieczne skierowanie pacjenta do innego specjalisty – angiologa lub chirurga naczyniowego. Oni również posiadają szeroką wiedzę na temat, jak leczyć naczyniaki.

Większości naczyniaków nie trzeba specjalistycznie leczyć, a jedynie systematycznie obserwować. Czasami lekarz zaleca farmakoterapię, zwłaszcza jeśli ma do czynienia ze zmianami, które szybko rosną i zmieniają swój kształt. Substancje lecznicze mogą bowiem znacznie ograniczyć wzrost, spowalniając proces.  Jeśli naczyniak jest zbyt duży, wtedy jedynym zalecanym rozwiązaniem jest chirurgiczne usuwanie znamion skórnych. Rzadziej w celu usunięcia zmiany używa się lasera czy krioterapii

Chirurgiczne usuwanie znamion skórnych

Przygotowanie do zabiegu chirurgicznego usunięcia znamienia nie wymaga podjęcia specjalistycznych działań. Każdy zabieg poprzedzony jest konsultacją lekarską. Podczas niej stwierdza się wskazania oraz wyklucza przeciwwskazania do wycięcia naczyniaka. Również przed zabiegiem może zostać wykonana embolizacja naczyniaka, której zadaniem jest zmniejszenie ewentualnego krwawienia podczas jego usuwania. Następnie pacjent znieczulany jest miejscowo, a chirurg wykonuje na powierzchni jego skóry niewielkie nacięcie. Zlokalizowane jest ono w miejscu występowania zmiany skórnej. Wycina się ją z marginesem zdrowych tkanek, by zapobiec nawrotom i ponownym rozrostom chorobowo zmienionej tkanki. Następnie ranę zszywa się przy użyciu szwów tradycyjnych lub rozpuszczalnych.

Blizna po usunięciu znamienia często jest od niego mniejsza i słabiej widoczna. Pacjent nie powinien się zatem obawiać o swój komfort i kwestie estetyczne. Chirurg podejmuje wszelkie starania, by wyciętej tkanki było jak najmniej. Ślad po wykonaniu zabiegu jest zatem również niewielki. Dla zachowania prawidłowego wyglądu blizny należy jednak pamiętać o właściwej pielęgnacji rany. Należy codziennie zmieniać opatrunek i przemywać rany. Ma to zapobiec zakażeniom i wspomóc naturalne procesy gojenia się, aktywowane przez organizm. Dzięki tym zabiegom pielęgnacyjnym rana goi się szybciej, a z biegiem czasu staje się bledsza i coraz mniej widoczna.