Esperal – czego nie wolno spożywać podczas terapii za pomocą wszywki alkoholowej?

Strona główna / Wszywka alkoholowa / Esperal – czego nie wolno spożywać podczas terapii za pomocą wszywki alkoholowej?
Esperal – czego nie wolno spożywać podczas terapii za pomocą wszywki alkoholowej?

Esperal to użytkowa nazwa substancji czynnej, którą znamy pod nazwą disulfiram. Oznacza ona lek, przeznaczony do podskórnej implementacji, dostępny legalnie na polskim rynku farmaceutycznym. Substancja ta jest całkowicie bezpieczna, a pacjent może się w nią zaopatrzyć w niemal każdej aptece. Wystarczy, że posiada wskazanie lekarza do rozpoczęcia tego typu leczenia, a więc receptę. Jeżeli alkoholik stosuje się do zaleceń lekarskich podczas stosowania wszywki alkoholowej, nie musi obawiać się o występowanie objawów niepożądanych i powikłań. Wszystko może jednak diametralnie się zmienić, gdy spożyje on posiłek lub napój, pochodzący z tzw. listy zakazanej.

Pacjent, poddany terapii awersyjnej, czyli taki, któremu zaszyto Esperal, powinien wystrzegać się alkoholu we wszelkiej postaci. Nie dotyczy to wyłącznie czystego alkoholu etylowego, ale również wszelkich jego pochodnych. W związku z tym lista produktów, w które nie powinien zaopatrywać się „zaszyty” alkoholik może stać się stosunkowo długa. Istotne jest, by znał on możliwości terapeutyczne Esperalu i korzyści płynące z tej metody wspomagania terapii alkoholizmu. Pomogą one wzbudzić jego motywację zewnętrzną i wewnętrzną do walki z nałogiem. Musi on być również świadomy niebezpieczeństwa, jakie niesie ze sobą nieprawidłowe stosowanie wszywki.

Esperal – wszywka alkoholowa

Disulfiram, czyli substancja czynna leku stosowanego w terapii alkoholizmu dostępna jest w postaci środków doustnych (Anticol) oraz przeznaczonych do implementacji (Esperal). Ich działanie opiera się jednak na tym samym mechanizmie. Zatrzymują cykl metaboliczny alkoholu, powodując odkładanie się w organizmie szkodliwej substancji – aldehydu octowego. W fizjologicznych warunkach zostałby on strawiony do kwasu octowego, który pozostaje obojętny dla organizmu człowieka. Jednak ze względu na brak możliwości wydzielania enzymu wątrobowego, proces ten zostaje skutecznie zaburzony. Alkohol etylowy trawi się, ale trwa to o wiele dłużej niż bez działania disulfiramu.

Lek wykorzystuje się do implantacji podpowięziowej w celu wspomagania terapii choroby alkoholowej. Sam farmaceutyk nie jest skutecznym sposobem walki z nałogiem. Należy stosować go łącznie z innymi formami kompleksowej terapii alkoholizmu – psychoterapią i detoksem. Zastosowanie wszywki alkoholowej pomaga chorym przerwać ciąg alkoholowy i podjąć samodzielną, świadomą decyzję o chęci leczenia.

Przygotowanie do zabiegu

Wielu pacjentów zastanawia się nad tym, jak przygotować się do zabiegu implementacji wszywki. Nie trzeba jednak podejmować w tym celu żadnych specjalnych działań. Do „zaszycia” pacjent musi jedynie zgłosić się w stanie trzeźwości. Oznacza to dla alkoholika jedno – przez 24 godziny poprzedzające zabieg nie może on spożywać alkoholu w żadnej postaci. Wykonanie zabiegu w stanie nietrzeźwości pacjenta może bowiem skutkować znacznym pogorszeniem jego stanu zdrowia. W wielu przypadkach jest nawet niebezpieczne dla życia.

Dlatego też, by zachować maksymalny poziom bezpieczeństwa, u każdego pacjenta przed zabiegiem kontroluje się trzeźwość. W tym celu wykorzystuje się proste alkomaty, których działanie jest natychmiastowe. Lekarz uzyskuje pewną i czytelną informację o tym, który pacjent może zostać niezwłocznie zakwalifikowany do zabiegu.

Próby przepicia wszywki alkoholowej

Konsekwencje przepicia wszywki alkoholowej mogą być tragiczne w skutkach. Znane są opinie alkoholików, którzy podejmowali mniej czy bardziej udane próby połączenia disulfiramu z alkoholem. Jednak reakcja każdego organizmu jest indywidualna, a  co za tym idzie, różnorodna. Niektórym alkoholikom wystarczy niewielka dawka substancji odurzającej, by aktywować działanie wszywki i wywołać reakcję disulfiramową. U innych szlak metaboliczny wątroby nie zostanie aż tak zaburzony. Trudno jednak prognozować na ten temat, dlatego też niewskazane jest wysnuwanie pochopnych wniosków dotyczących rzekomego braku skuteczności Esperalu.

Skuteczność Esperalu

Substancja czynna, zawarta we wszywce alkoholowej, działa nieustannie od momentu umieszczenia jej w organizmie alkoholika. Wszyta podskórnie uwalnia się stopniowo do krwiobiegu pacjenta, dostarczając stałą dawkę leku wszystkim narządom i tkankom. Dla trzeźwego organizmu pozostaje nieodczuwalna i niezauważalna. Dlatego też jej skuteczność określana jest na podstawie długości czasu abstynencji pacjenta. Zwykle trwa kilka-kilkanaście miesięcy. Zależnie od ustalonej wcześniej i wszytej dawki leku może on ulec nieznacznym zmianom.

Podczas terapii z wykorzystaniem wszywki alkoholowej pacjent powinien uważać na wszelkie produkty, które w swoim składzie mogą zawierać alkohol. W szczególności są to: ocet, obecny również w przetworach, płyny do higieny jamy ustnej, syropy, sosy, słodycze, kosmetyki i leki. Nawet krótkotrwały kontakt alkoholu ze skórą może wywołać wystąpienie licznych skutków ubocznych.

Esperal – bezpieczeństwo terapii awersyjnej

Disulfiram jako środek farmaceutyczny stosowany pomocniczo w terapii choroby alkoholowej, zaliczany jest do grona metod awersyjnych. Środek ten reaguje z alkoholem, powodując silne objawy zatrucia. Pacjent nie sięga zatem po substancję odurzającą głównie z powodu strachu, jaki odczuwa przed możliwą reakcją swojego organizmu na to niebezpieczne połączenie. Terapia awersyjna oddziałuje bezpośrednio na psychikę chorego, zmieniając jego przyzwyczajenia i niwelując pozytywne odczucia związane ze spożywaniem używki. Dotychczas stymulowany przez alkohol ośrodek nagrody jest zaniedbany, a substancja odurzająca zaczyna kojarzyć się z karą.

Skutki uboczne Esperalu odczuwają wyłącznie ci pacjenci, którzy podczas procesu leczenia nie stosują się do zaleceń lekarskich. Najczęściej skarżą się oni na wzmożone objawy zatrucia alkoholowego, czyli popularnego kaca. Wśród najczęściej wymienianych objawów są zatem: nudności, wymioty, zawroty głowy, zaczerwienienie skóry, zaburzenia neurologiczne, z atakami drgawek włącznie. W skrajnych przypadkach może u pacjentów dojść do zaburzenia krążenia i akcji serca oraz utraty przytomności. Wszystkie te dolegliwości są wynikiem tzw. reakcji disulfiramowej. To konsekwencje połączenia Esperalu z alkoholem. Występują w różnym natężeniu po próbach przepicia wszywki. Każdy organizm inaczej reaguje na alkohol i farmaceutyki. Nie można zatem przewidzieć, w jaki sposób zareaguje każdy z „zaszytych” pacjentów. Z pewnością nie warto sprawdzać działania połączenia na własnej skórze, gdyż może to skutkować trwałym uszczerbkiem na zdrowiu.

Przeciwwskazania i powikłania

Kiedy wszywka zaczyna działać, o powikłania nietrudno. Wystarczy, że pacjent tylko raz zapomni o zaleceniach lekarskich lub je zbagatelizuje. Doprowadzi to do wystąpienia groźnej reakcji organizmu. W przypadku pacjentów trzeźwych wszywka nie jest niebezpieczna dla zdrowia – nie oddziałuje na organizm. Do powikłań po samym zabiegu dochodzi niezwykle rzadko. Niekiedy pacjenci skarżą się na ból w okolicy rany, jej zaczerwienienie i świąd. W większości przypadków jest to fizjologiczna reakcja organizmu na wszczepione ciało obce. Tabletki z Esperalem umieszcza się bowiem na głębokości kilku centymetrów, w okolicy mięśnia pośladkowego. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, pacjent nie odczuwa zatem bólu. Jeśli dolegliwości nasilają się po zabiegu, można wspomóc się farmaceutycznymi środkami uśmierzającymi ból.

Nie wszyscy mogą poddać się zabiegowi implementacji wszywki. Zrezygnować z niej powinny te osoby, u których stwierdzono nadwrażliwość na substancję czynną leku i tiokarbaminiany, chorobę niedokrwienną serca lub ciążę. Również ci, którzy niedawno przebyli udar lub zawał mięśnia sercowego, nie zostaną zakwalifikowani do zabiegu, głównie ze względów bezpieczeństwa. Jeżeli pacjent nie zachowa abstynencji przed wizytą, zostanie odesłany do domu lub skierowany na detoks.

Zostaw swój komentarz

Twój adres email nie pojawi się w komentarzu.

668 660 600