Czym jest i jak leczyć ropień skórny?

Ropień skórny jest fizjologiczną zmianą widoczną na skórze człowieka wyłącznie w określonych sytuacjach. Powstaje w wyniku nagromadzenia w przestrzeni tkankowej substancji, którą nazywamy ropą. Przyczyną jego powstania jest zwykle infekcja bakteryjna. Ta zmiana skórna stanowi bowiem jedyną widoczną oznakę walki organizmu z pewną rozwijającą się chorobą. Taka odpowiedź układu odpornościowego świadczy o jego prawidłowym funkcjonowaniu. W związku z tym, że powstałe na skórze ognisko ropy uważa się za niegroźną zmianę, wiele osób zastanawia się, jak leczyć ropień skórny.

Ponieważ ropień jest pewnego rodzaju zakażeniem, zastosowanie w minimalizowaniu jego dolegliwości znajduje m.in. antybiotykoterapia. Objawy, jakie może dawać obecność tej zmiany skórnej, uzależnione są od jej lokalizacji. Niekiedy mogą być one naprawdę uciążliwe. Niektóre są ponadto nieestetyczne i powodują znaczny dyskomfort pacjenta. Jak leczyć ropień skórny i czy w ogóle konieczne jest podejmowanie jakichkolwiek działań leczniczych w celu jego usunięcia? Podpowiadamy.

Dolegliwości

Aby odpowiedzieć na pytanie, jak leczyć ropień skórny, należy najpierw zastanowić się, skąd wiemy, że akurat z nim mamy do czynienia. W diagnostyce pomoże nam specjalista, lekarz-dermatolog. Samodzielnie możemy jednak łatwo odróżnić ropień od innych zmian skórnych. Gdy zlokalizowany jest on na powierzchni skóry, przybiera zwykle postać niewielkiego guza z widoczną wewnątrz obfitą treścią ropną. Objawy miejscowe, występujące w obrębie powłok skórnych, mają różnorodny stopień nasilenia. Pacjenci zwykle skarżą się na: zaczerwienienie, obrzęk, uwypuklenia skóry i ocieplenia obszaru zmienionego chorobowo.

Ropień skórny może jednak szybko się rozwinąć w formę zaawansowaną. Wtedy z powierzchniowej zmiany przekształca się zwykle w ropień tkanki głębokiej. W takim przypadku do wyżej wymienionych objawów dołączyć może również gorączka i dreszcze. Ropień może dotyczyć niemal wszystkich narządów, tkanek i jam ciała.

Może on być wynikiem zakażenia skóry lub tkanki podskórnej. Najczęściej rozwija się ono przy udziale mikroorganizmów obecnych we florze bakteryjnej skóry (paciorkowców, gronkowców). Ropnie tkanek głębokich powstają wskutek dalszego rozprzestrzeniania się bakterii i przenikania ich do krwiobiegu. Bakterie wnikają do warstw podskórnych głównie na skutek zaburzenia bariery ochronnej (przede wszystkim ciągłości skóry). Również po niektórych zabiegach medycznych (podanie zastrzyku, pobór krwi) można zauważyć na ciele ropnia. Zwłaszcza gdy w czasie zabiegu nie zostaną zachowane zasady higieny.

Jak leczyć ropień skórny?

Niemożliwe jest wskazanie jednej metody, która jest najskuteczniejsza w procesie leczenia ropni skóry. Dobór oddziaływań leczniczych zależy bowiem od ogólnego stanu pacjenta, jego możliwości i preferencji.

W przypadku ropni skóry, chirurgiczne usuwanie znamion skórnych nie jest ani popularną, ani zalecaną metodą ich leczenia. Zabieg, mający na celu ograniczenie ich widoczności i przyspieszenie gojenia polega bowiem wyłącznie na wykonaniu nacięcia zmiany. Chirurg wykonuje go w znieczuleniu ogólnym pacjenta (narkozie). Nacina czubek ropnia w miejscu największego jego uwypuklenia. Następnie pobiera wypływającą z niego wydzielinę w celu wykonania posiewu i oznaczenia antybiogramu. Palpacyjnie ocenia prawidłowość wykonanego nacięcia i stopień odsączenia ropy. W celu przepłukania rany lekarz może ponadto zastosować drenaż. Na końcowym etapie zabiegu w okolicy ropnia umieszcza się setony i  dreny, a powstałą ranę zabezpiecza tradycyjnymi szwami. Czasami lekarz zaleca podanie pacjentowi antybiotyku. Ma on na celu usunięcie z krwiobiegu tych bakterii, które stały się bezpośrednią przyczyną choroby.

Ropień skórny czasami wchłania się samoistnie. Istotna jest jednak odpowiednia dbałość o higienę miejsca zakażenia i czujna obserwacja zmiany skórnej. Niemniej jednak zachęcamy pacjentów do skorzystania z porady lekarskiej w przypadku zauważenia już pierwszych objawów ropnia. Nieleczony stan zapalny może doprowadzić do martwicy tkanek, a nawet gangreny.

Profilaktyka

Wiedząc już, jak leczyć ropień skórny, warto zastanowić się nad tym, czy jego powstaniu można w jakikolwiek sposób zapobiec. Osoby, u których dochodzi do sezonowego lub ciągłego obniżenia odporności, powinny szczególnie zadbać o codzienną higienę. Zapobiec powstawaniu ropni skóry może również zwykła uwaga. Niedopuszczanie do wystąpienia urazów skóry i upośledzenia jej ukrwienia nie sprzyja powstawaniu zakażeń. Jeśli natomiast dojdzie do jakiegokolwiek urazu, miejsce takie należy przemyć i zdezynfekować.

Blizna po zabiegu chirurgicznego usuwania znamion jest niewielka, podobnie wygląda rana po nacięciu ropnia. Nie należy zatem obawiać się przebiegu zabiegu i rekonwalescencji po nim. Zabiegi takie jak usuwanie pieprzyków, nacięcie i drenaż ropnia, wycięcie brodawek, neutralizacja kaszaków, to codzienność wysoko wykwalifikowanych specjalistów. Chirurg dokłada wszelkich starań, by zabieg przebiegł w komfortowej i bezpiecznej atmosferze.